Ik stuitte eigenlijk per toeval op dit gepubliceerde stuk over een tentoonstelling in het Zeeuws Museum.
Dianne Hoogstrate noemt mijn werk een goede vertaling van Zeeuwse traditionele elementen!
De nieuwe kleren van de Zeeuw
Dianne Hoogstrate
De entree van het Zeeuws Museum drukt de bezoeker reeds met de neus op het feit dat hier geen angst bestaat voor het samenbrengen van traditie en modern design. Ruimte is ook voor musea een commercieel goed en als daarvan te weinig voorhanden is moet er meer van komen. Cultureel erfgoed wordt in onze tijd doorgaans geconserveerd, dus bij-bouwen binnen de bestaande stijl lijkt geen optie. Kiezen voor het andere uiterste is weliswaar radicaal, maar ontslaat de kiezer van de noodzaak om zijn hoofd te breken over stijlzuiverheid. Volstaan kan worden met schijnbaar authentieke materiaalkeuze, aange-vuld met een goed verhaal over inspiratie door het oude. De binnenzijde van het museum vertoont een identiek beeld waarin bijvoorbeeld de oorspronkelijke stenen trappen buiten gebruik zijn gesteld ten faveure van strakke creaties uit glas en RVS, die bovenal aan de jongste eisen van gebruiksgemak, veiligheid en ARBO-wetgeving voldoen.
Op de eerste verdieping bevindt zich een collectie authentiek Zeeuwse streekdrachten, sieraden en accessoires, welke elk jaar aanleiding geeft tot het uitnodigen van jonge mo-deontwerpers om op de collectie geïnspireerd nieuw werk te maken. Ook hier staat het samenbrengen van traditie en modern design centraal. En ook hier kan blijkbaar met ma-teriaalkeuze en een verhaal over inspiratie even gemakkelijk worden volstaan. Dit jaar was het de beurt van de Styling Academie Artemis en het resultaat is in de vorm van een in juni 2007 gehouden modeshow reeds aanschouwelijk gemaakt. Een film over dit evenement is momenteel te zien in het museum.
Van 20 oktober 2007 t/m 9 december 2007 is in het Zeeuws Museum een wisseltentoon-stelling te zien van een tiental ontwerpen van studenten aan bovengenoemde Rotterdam-se modeacademie, geselecteerd door een jury onder leiding van Carine Leijnse, coördina-tor van de museale modecollectie. Negen van deze ontwerpen hebben plaats gekregen op moderne paspoppen in een eigen zaal, de tiende bevindt zich prominent bij de ingang van het museum. De oplettende bezoeker zal waarschijnlijk de Noord-Bevelandse sluiermuts uit de reguliere collectie herkennen als de inspiratiebron voor een tweetal aangetroffen hoofdtooien. Ook zaken als stofkeuze, het symmetrisch gebruik van knopen als sluiting en versiering en de positie van het Zeeuwse jak vallen met enige inspanning nog als stijlgere-lateerd aan de Zeeuwse klederdracht te herkennen. Echter het gebruik van bloedkoralen en granaten alleen is niet voldoende om een sieraad terug te kunnen voeren op de achter-liggende traditie. In het werk van bijvoorbeeld Charlotte Wooning wordt hier beter mee omgesprongen. Het typisch Zeeuwse knopje in zijn verscheidenheid, al dan niet in combi-natie met bloedkoraal, is in haar werk direct herkenbaar en herleidbaar. Zonder voorkennis over de opzet was zulks bij deze tentoonstelling een stuk moeilijker geweest. Kortom; in een poging verleden en heden alsnog met elkaar in verband te brengen moest ondergete-kende heel wat heen en weer draven tussen de expositieruimten. Gaandeweg werd ik steeds nieuwsgieriger naar de door de jury gehanteerde selectiecriteria. Desgevraagd konden de medewerkers van het museum mij hierbij niet verder helpen. Een juryrapport lijkt evenmin voorhanden. Enig speurwerk op internet leverde alsnog een quote op van de coördinator: “De jury heeft zich gebaseerd op drie criteria voor de selectie van de uitverkoren ontwer-pen. We hebben gekeken hoe de creatie overkomt in een tentoonstellingszaal. Dat is heel anders dan op een plankier. Verder golden expressie van de ontwerpen en het Zeeuwse aspect daarin als pluspunten.” Het eerste criterium heeft mij verbaasd en doet vermoeden dat een ontwerp gemaakt moet zijn voor de tentoonstellingsruimte in plaats van andersom. In het tweede en derde criteri-um ontbreekt een gelijkstelling van expressie en de Zeeuwse traditie. Artistieke waarde moet uiteraard een belangrijke rol spelen, maar in een regionaal museum mag het Zeeuw-se aspect niet worden teruggebracht tot slechts een pluspunt. Zo kom ik tot de vraag of in een provinciaal museum dergelijke zaken überhaupt thuis horen. Wat wil het Zeeuws mu-seum nu precies? De bezoeker iets leren over de Zeeuwse geschiedenis, hoedster zijn van het streekgebonden culturele erfgoed of hier van afwijken door middel van een beleid dat aspecten als hedendaagse en/of toegepaste- of ontwerpkunst benadrukt. Is er in dit laatste geval nog sprake van een provinciaal museum? Ik durf het bijna niet te vragen, maar eeuh..... waar zijn nou die nieuwe Zeeuwse kleren....?
hier de link naar het artikel
